Zaniewska T.

Prof. Bohdan Rutkowiak...

Profesor Bohdan Rutkowiak to w historii polskiej weterynarii postać osobna i niezwykła. Pisanie o Jego osobowości i dokonaniach nie jest rzeczą łatwą. Był to człowiek twórczy, pełen energii oraz oryginalnych pomysłów, charakteryzujący się niezależnością myślenia, w nauce i sztuce chodzący własnymi drogami, w obydwóch dziedzinach odnoszący sukcesy, które wydają się czymś naturalnym, finalnym etapem procesu twórczego. Profesora poznałam w lipcu 1985 r. w Muzeum Rolnictwa im. ks. Krzysztofa Kluka w Ciechanowcu podczas otwarcia wystawy Jego rysunków satyrycznych, którą zorganizowało Muzeum Weterynarii oraz Sekcja Historyczna Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych. Było to moje pierwsze i ostatnie z Nim spotkanie. Eksponowane na wystawie rysunki zachwyciły mnie, gdyż każdy z nich mówił o wiele więcej niż można było zobaczyć, co świadczyło o talencie oraz inteligencji ich autora, dobrego psychologa, wnikliwego obserwatora środowiska i czasów, w których żył. Piórkiem satyryka utrwalał gorący czas epoki, żywo reagował na bieg codziennych zdarzeń i wydarzeń zawodowych, społeczno-politycznych oraz świąteczno-okolicznościowych. W moich zbiorach zachowała się recenzja z tej wystawy, którą wówczas napisałam, opublikowana na łamach jednego z dzienników. uczonego i artysty, spotkałam się ponownie po trzydziestu siedmiu latach, które upłynęły od Jego drugiej ciechanowieckiej wystawy. Poszukując materiałów do niniejszego artykułu, odnalazłam tę recenzję sprzed lat… Profesora od roku nie ma już z nami, ale pozostało Jego niezwykłe dzieło, które zafascynuje z pewnością każdego, kto zechce poznać bądź napisać biografię tego uczonego, humanisty i artysty, we wszelkich poczynaniach twórczych kierującego się oryginalnością, będącą najwyższą wartością w sztuce. Owocem twórczego życia Bohdana Rutkowiaka jest prawie 200 publikacji naukowych, ponad 500 ekslibrisów oraz mądrze pomyślana i pięknie napisana, do bólu szczera, autobiografia Zwierzenia starego weterynarza albo wspomnienia pisane ekslibrisem2. Każdy, kto tę książkę przeczyta, polubi jej autora, bez względu na to, czy znał Go osobiście, czy nie. Z autobiograficznej opowieści wyłania się portret człowieka dobrego, nie noszącego w sercu urazy, posiadającego wyobraźnię niezbędną nie tylko w nauce i sztuce, ale także w życiu, często ważniejszą niż wiedza. Dobry człowiek potrafi wyobrazić sobie, co czuje drugi, nigdy zatem nie wyrządzi mu przykrości, bo sam nie chciałby jej...
[full text in Polish]