Kluciński W., Kupczyńska M.

Wspomnienie o działalności zawodowej profesora Kazimierza Krysiaka

W ostatnich dwóch latach odbyły się w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie uroczystości, na których wspominano profesora Kazimierza Krysiaka – osobę wielce zasłużoną dla nauk weterynaryjnych. Wspomnienia te wynikały z dwóch okoliczności. Pierwsza związana była z obchodami w 2016 r. Jubileuszu 200-lecia utworzenia w Królestwie Polskim Instytutu Agronomicznego w Marymoncie oraz wydania dekretu o utworzeniu w tym Instytucie praktycznej szkoły weterynaryjnej. Spadkobiercą tych placówek jest dzisiejsza SGGW w Warszawie oraz Wydział Medycyny Weterynaryjnej tej Uczelni. Drugą okolicznością była 110. rocznica urodzin i 40. rocznica śmierci Profesora, wypadające w 2017 r. Obie były inspiracją do organizacji w Uczelni stosownych seminariów. Jedno odbyło się 2 lipca 2016 r., pt. „Profesor Kazimierz Krysiak – pierwszy lekarz weterynarii rektorem SGGW – początek kampusu ursynowskiego”. Drugie miało miejsce 9 listopada 2017 r., pt. „Profesor Kazimierz Krysiak Rektorem SGGW w latach 1955-1962”. O działalności zawodowej Profesora Jego wychowankowie i współpracownicy napisali szereg wspomnień. Przypominając obecnie tę sylwetkę, chcieliśmy natomiast zwrócić uwagę na kilka istotnych, naszym zdaniem, faktów z Jego akademickiej działalności organizacyjnej, a także pracy naukowej, skoncentrowanej głównie na badaniach dotyczących anatomii żubra i ochrony tego gatunku w Polsce oraz na badaniach z obszaru archeozoologii. Profesor Kazimierz Krysiak był absolwentem Wydziału Weterynaryjnego Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończył go w 1932 r., następnie doktoryzował się w 1935 r. i habilitował w 1939 r. W sierpniu 1939 r. został zmobilizowany i skierowany jako lekarz weterynarii do jednej z kompanii prowadzącej mobilizację koni do wojska, a następnie przeniesiony do oddziałów wojskowych na wschodzie kraju. Po wrześniowej klęsce militarnej powrócił do rodzinnej wsi – Dzięcioły Bliższe, gmina Sterdyń. Prowadził praktykę weterynaryjną i współpracował z wywiadem wojskowym AK pod pseudonimem „Wenet”. Działalność ta dotyczyła głównie rozpracowywania dyslokacji oraz składu oddziałów niemieckich i wojsk z nimi sprzymierzonych. Od sierpnia 1944 r. pracował jako wolontariusz w szpitalu zorganizowanym przez AK w zespole pałacowym w Sterdyni, a z zachowanych „Ksiąg chorych” wynika, że udzielił pomocy 330 potrzebującym ...

[full text in Polish]